Met kerstmis in het verschiet begint de druk zich alweer op te bouwen. Wat gaan we eten? Wat voor kadotjes ga ik kopen en krijgen? Wat doe ik aan? Wat ‘doen’ we met de (schoon) ouders? Dat laatste doet me altijd denken aan die film ‘home alone’, die we naar alle waarschijnlijkheid ook weer te zien gaan krijgen rond de kerst.
Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van de kersttijd. Ik vind het heerlijk de zolder op te gaan en de kerstversiering uit de mottenballen te halen en heb zelfs toen mijn dochters me gisteren hielpen om het huis op te ruimen alvast stiekem wat van mijn favoriete kerstdecoraties naar mijn woonkamer gesmokkeld.
Volgens de ongeschreven hollandaise regels mag dat eigenlijk niet. Ik zou zelfs eigenlijk officieel nog niet mogen schrijven over kerst zolang Sinterklaas nog in het land is. Sinds zijn verjaardagsfeest echter zo besmet is geraakt, ontwaar ik een betreurenswaardige maar helaas duidelijke verandering in de manier waarop ‘Nederland’ het feest benaderd. Het zou me niets verbazen als dit de eerste stuiptrekkingen zijn van het begin van het eind van deze traditie waar ik bijzonder prettige jeugdherinneringen aan heb.
Al met al brengt dit alles me wat eerder bij het fenomeen kerst dan gebruikelijk. Maar ook hier zijn er een aantal dingen waarover ik zo mijn twijfels heb, bij de manier waarop we heden ten dage het kerstfeest vieren.
Het kan zijn dat het komt doordat ik ouder aan het worden ben en met nostalgische gevoelens terugkijk naar hoe het vroeger was. De goeie ouwe tijd waar het mobieltje, de i-pad en de computer nog niet bestonden; waar je de kerstwensen nog via een échte brievenbus kreeg; de tijd waarin je nog een paar dagen weg kon gaan zonder á la minute teruggevonden te kunnen worden; een tijd waarin we zowiezo nog zonder electronica konden, zonder ontwenningsverschijnselen te krijgen.
Het kan ook zijn dat ik ‘consumeer-moe’ ben, als molecuul in een maatschappij waarin een grote diversiteit aan kookprogramma’s op televisie en een overweldigende hoeveelheid reclames ons vertelt hoe we kerstmis perfect moeten vieren.
Het kan ook zijn dat ik weerstand begin te krijgen tegen de manier waarop er miljoenen uitgegeven worden aan luxe goederen, terwijl er zovelen zijn in de wereld die nog niet eens een ziektekostenverzekering kunnen betalen; om maar niet te spreken van geen dak boven hun hoofd. Ik verbaas me meer en meer over de hoe de wereld omgaat met schrijnende situaties waarin mensen zitten. Wat er dan over blijft voor het kerstgevoel is de knusheid van het samen zijn en de dankbaarheid dat we dat nog hebben. Ik vind het ook niet erg om met Kerstmis alleen te zijn. Eerlijk gezegd vindt ik het heerlijk om geheel ‘legaal’ op nul te gaan. Lekker met een pot thee en veel te veel ongelezen boeken tegelijkertijd met een half oog door mijn favoriete films te grasduinen die rond kerst altijd op tv zijn. (waar home alone er niet één van is overigens)
Kerst vieren in een soort meditatieve staat, vanuit mijn binnenwereld in plaats van voor de buitenwereld, mijmerend over de dingen die 2017 gebracht hebben, vooruit denkend over hoe ik een steentje kan bijdragen in 2018 aan de snel veranderende wereld. om mijn leven en dat van anderen een eindje op weg te helpen. Zo zouden Sinterklaas en Kerst eruit moeten zien wat mijn betreft, zonder de bling….
Ingrid Schippers 14-11-2017
Klik op de kaart om meer te lezen over de achtergrond ervan.
De gesproken Engelse versie van deze blog, ‘Sinterklaas & Santa Claus’, is te horen in de Dutchbuzz uitzending van 14 November 2017 op Den Haag FM van 22.00 tot 23.00 uur; of in het Programme Archive van de Dutchbuzz podcast van die datum.
