Gisterenavond was er op NPO 2 een televisie programma wat me aan het huilen bracht. Het ging over kinderen die naar het speciaal onderwijs gaan omdat ze last hebben van iets wat gezien wordt als een leerprobleem. Ze zijn dyslectisch of hebben problemen met rekenen of vinden het in algemeen moeilijk om kennis van papier over te brengen naar hun cognitieve vermogen.
Wanneer deze kinderen echter worden ge-interviewed, laten ze aangeboren inzichten zien over hoe het leven in elkaar steekt, die veel verder gaan dan wat onze generaties of hen die voor ons kwamen op school of via culturele conditionering hebben aangeleerd gekregen. Sterker nog; deze kinderen zijn oprechte en originele denkers. Ze zijn onafhankelijk, maar tegelijker tijd ook uiterst ontvankelijk voor wat er om hen heen gebeurd.
Ze krijgen de diagnose ADD, over zich uitgesproken, Attention Deficit Disorder ofwel een zekere mate van onvermogen om informatie van de buitenwereld in zich op te nemen; of ADHD, wanneer er sprake is van hyperactiviteit.
Maar wat nou wanneer deze kinderen juist het vermogen hebben om teveel informatie op te slaan? Wat nou wanneer het eigenlijk zo is dat de hersenen van deze kinderen zichzelf afsluiten om zichzelf te beschermen tegen een overvloed van informatie? Wat nou, wanneer het eigenlijk zo is dat deze kinderen een last op hun schouders aan het nemen zijn die eigenlijk gaat over de ontwikkeling van de mensheid ?
Kijk simpelweg naar wat er de afgelopen 30 jaar gebeurt is. Ik kom nog van een generatie die zonder computers of mobieltjes volwassen is geworden. In mijn tijd -vreselijke uitdrukking, maar het is nu eenmaal zo,- was er geen constante informatiestroom over een getikte president die moedwillig mensen hun zorg ontneemt of regeringen die mensen die vluchten voor oorlog, marteling en moord, moedwillig buiten hun grenzen houden.
Stel je dan eens voor dat je ergens tussen 1990 en ongeveer 2010 geboren bent. Kijk om je heen. Wat zie je? Iedereen boven de 40 zal het er toch mee eens zijn dat het tegenwoordig over iets totaal anders gaat dan vroeger? Is het dan nog vreemd dat de kinderen die nu opgroeien in de wereld in verwarring zijn? Dat ze zichzelf afsluiten? Dat ze vluchten in hyperactiviteit uit angst voor wat er om hen heen gebeurt?
Begrijp me goed, ik zie ook de positieve kant van vooruitgang en hoe mobieltjes, de sociale media en het internet dingen mogelijk maken die eerst ondenkbaar waren. Tegelijkertijd echter zijn het ook bronnen van allerlei soorten verstorende denkbeelden uit de wereld. Toen ik jong was , kreeg ik nog twee kanten van het verhaal te zien. De kinderen vandaag de dag krijgen bijna alleen te zien wat er in die virtuele wereld leeft en wat ze daar zien is dat het een vreemde boel is.
Eigenlijk zou ik zeggen, is het de Wereld die last heeft van ADD en ADHD en dat deze kinderen niets anders doen dan zich aanpassen aan wat er om hen heen aan het gebeuren is. Iets om over na te denken voor we hen het labeltje opplakken.
Ingrid Schippers, 13-02-2018
Klik op de kaart voor meer achtergrondinformatie over de betekenis.
De engelstalige gesproken versie van deze blog, is te beluisteren via het Programme Archive van de Dutchbuzz podcasts, in dit geval gedateerd 13 Februari 2018.
Als live radioprogramma is ‘Dutchbuzz’ , het radio uur voor de internationale gemeenschap, elke dinsdag te beluisteren van 22.00 tot 23.00 op Den Haag FM.
.
