“Hier wordt ik nou zo humeurig van” zei de vriendelijke oudere dame. In haar linker hand hield ze een populair tijdschrift. Met de rug van de vingers van haar andere hand sloeg ze ongeduldig tegen de voorpagina; die snelle recepten kopte, een artikel over de laatste modekleuren en ‘3 manieren om fit te blijven’ . De mensen denken tegenwoordig nergens meer echt over na. Alles moet snel opgelost en vooral niet te doordacht zijn.
Ik begon te blozen. We zaten elk alleen aan een apart tafeltje in het zonnetje op een terrasje aan het water. Vlak bij ons was een sluis waar het een drukte van belang was met plezierjachtjes die af en aan voeren hun kielzog klotsend tegen de wal.
‘Ik schrijf zelf ook zulk soort artikelen voor commerciële bladen besloot ik toch te bekennen. ‘Maar ik snap wel wat u bedoelt’. Het gaat om de oppervlakkigheid van de tijd waar we nu in zitten. 
Even leek het oude dametje uit het veld geslagen. ‘Weet je’ zei ze, na wat overdenking; ik heb als kind de oorlog nog meegemaakt. Ik ben dankbaar dat ik hier nu zit en de kans heb gekregen door te leven. Een heleboel mensen met wie ik op de lagere school in de klas zat hebben die kans nooit gehad. Ik woonde toen in Rotterdam ziet u; dat hebben ze gebombardeerd. Mensen die na de oorlog geboren zijn hebben daar geen idee van. In de oorlog was je blij als er iets te eten op tafel werd gezet; je voelde een enorme opluchting, maar ook angst wanneer je opa en oma en je familie weer een aanval overleefd hadden; angst omdat je bang was voor de volgende aanval. Dacht je dat wij ons zorgen maakten over 3 manieren om fit te blijven? Of de laatste modekleuren? Wij waren blij dat we er nog waren. Dat zien de mensen mensen tegenwoordig over het hoofd. Dat is de normaalste zaak van de wereld geworden’.
Ik dacht na over wat de oude dame gezegd had. In de maatschappij van vandaag de dag jagen we constant het geluk na; volgen de laatste trends; het laatste nieuws en willen alles snel, functioneel en makkelijk opgelost hebben. In feite willen we nergens meer op wachten. Alles moet snel, moet kunnen, moet mogen en moet lukken. Het heeft iets hebberigs.
Misschien is het zo slecht nog niet wanneer we bij tijd en wijle iets te mopperen zouden hebben en de commerciële roze wolk die ons het geluk doet najagen en doet consumeren; eens vervangen wordt door een wat reëlere kijk op het leven. We vergeten wel eens hoe dankbaar we eigenlijk al zouden moeten zijn gewoon met wat er is. Het hoeft niet altijd meer te zijn dan dat.
Ingrid Schippers
6 mei 2018
