Het valt me op dat zo veel mensen zwaarmoedig of zelfs depressief zijn op het moment. Een schrikbarend aantal slikt er pillen voor. Volgens een op het internet terug te vinden rapport van het centraal bureau statistiek over 2012, kampte:
…één op de tien Nederlanders in 2012 met depressieve gevoelens. De helft hiervan liet zich er voor behandelen. Verder kreeg bijna 6 procent van de( toen 16.miljoen 656 duizend inwoners, wederom aldus CBS) Nederlanders in 2011 een antidepressivum.
Is dit verwonderlijk? We leven momenteel in een wereld waar onwerkelijke situaties en de harde werkelijkheid als aardschollen tegen elkaar aan schuren en daarmee onvermijdelijk vulkaanuitbarstingen en aardbevingen in het gevoelsleven veroorzaken.
Maar hoe kan het ook zo zijn dat de Chanel-reclames bloedmooie geretoucheerde modellen portretteren, terwijl zij aan zij in diezelfde maatschappij bijstandsmoeders wonen, die worden aangemerkt worden als ‘lui’, ‘zal wel eigen schuld zijn’ en ‘niet beter verdienend'; die zich, ook na nog geen 3 jaar sparen, Chanel kunnen permitteren. Tegen de tijd dat ze het geld bij elkaar hebben, is het nodig voor een vervangende 4e hands koelkast of een achterstallige gebitsbehandeling.
Ook zo scheef als de toren van Pisa is natuurlijk het feit dat de president van de Verenigde Staten en de leider van Noord Korea in een soort morbide schijnvertoning, de gelegenheid krijgen de hele wereld in de grip van angst te houden;
of dat Mugabe in Zimbabwe; de familie Assad in Syrie, Erdogan in Turkije, Putin in Rusland , China in Tibet en noem nog maar een paar situaties die de pers niet eens halen; in sommige gevallen al decennia lang hun eigen volk mogen uitmoorden danwel onderdrukken. Hoe kan het zo zijn?
En is het in Nederland zoveel anders?. Het gaat er wellicht ‘beschaafder’ aan toe. We krijgen slechts een hoekje van de puzzel, 10 van de 1000 stukjes te zien; maar verhoudingsgewijs doet de ongelijkheid van macht, geld en zeggenschap over eigen leven net zoveel kwaad in Nederland als in andere systemen.
Hoe kan het zo zijn dat in Nederland grote industrieën via postadressen vrijgesteld worden van gigantische bedragen aan belasting; terwijl de éénmans bedrijvige ondernemer, de middenklasser, of de ongelukkige die dankzij het toeslagenbeleid van de overheid in de schuldsanering terecht is gekomen, net zo lang gemarteld worden tot ze het bijltje er maar bij neergooien en latent tussen de raderen van het systeem vast blijven zitten? Hoe kan het zo zijn!
Nog maar kort geleden, als één van de laatste acties voor het zomerreces, (zodat het zou verdwijnen in de plooien van de publiciteit), is er een wet aangenomen die de overheid in staat stelt om mensen te volgen, vervolgen en onderzoeken zonder dat daar aanwijsbare noodzaak voor is.
Ik snap het wel. Er wordt ook misbruik gemaakt van toeslagen en uitkeringen en dat die mensen worden opgespoord en verantwoording moeten afleggen; daar ben ik het helemaal mee eens. Wat echter over het hoofd gezien wordt is dat er een hele grote groep uitkeringsgerechtigden wel degelijk afhankelijk is van hun uitkering; een uitkering die niet toereikend is om van te leven; waardoor mensen dan maar niet naar de dokter of de tandarts gaan; en dan maar geen nieuwe bril; veilige fiets of warme winterjas voor hun kinderen aanschaffen. De verborgen armoede in Nederland is groot. Van 950 euro in de maand kan het leven simpelweg niet betaald worden. Er zijn mensen die na vaste lasten en schuldsanering nog geen 50 euro per maand overhouden om eten van te kopen. Hoe kan het zo zijn? Geen wonder dat het gemiddelde gelukkig- zijn niveau in Nederland geen hoge ogen gooit.
Maar….voordat de lezer dezes weg-zapt, nog depressiever geworden na bovenstaande opsomming…het goede nieuws is dat er verandering op til is. Post-2012 zit de mensheid in een verschuiving, die, omdat we er midden in zitten, voor velen nog niet merkbaar of zichtbaar is, maar wel degelijk aanwezig. Ik denk wel eens…wanneer mijn oma (gestorven in 1985) of mijn vader (gestorven in 1983) of zelfs een goede vriendin van mij gestorven in 2015 nu , op dit moment in 2017, nog voor één dagje zouden kunnen meedraaien, dan zou het verschil met hun jaren ’80 en zelfs nog maar 2 jaar geleden zó groot zijn dat ze het niet zouden kunnen bevatten. Het verschil tussen Obama en Trump zou onbevattelijk zijn. De mens anno 2017 heeft het langzaam met ongeloof zien gebeuren en is er daardoor aan gewend geraakt, maar het gevaarlijke conservatisme Ronald Reagan (1980-88) is kinderspel vergeleken bij dat van De Donald nu.
Omdat we er midden in zitten, zien we door de bomen het bos momenteel niet. Maar het bos is inmiddels wel aan het groeien, Het is bewuster aan het worden. Het begint op te staan waar dat kan. De extreem denkers worden verreweg in aantallen overtroffen door vredesmarsen. Petities in de social media roepen wereldwijd op tot verdediging van leed.
De mensheid is wakker aan het worden. Spiritualiteit neemt toe; misschien niet altijd in haar beste vorm, maar de mens is duidelijk zoekende. De oude gevestigde orde en instituten brokkelen af, zodat er nieuw leven kan ontstaan. Het oude maakt plaats voor het nieuwe. Op een morbide manier moeten we blij zijn met mensen als Trump die de ridiculiteit en de gevolgen laten zien van hun manier van denken. Zo ver moet het gaan zodat de wereld ontwaakt en opstaat tegen onrecht, onderdrukking en moord.
De tweede kaart in de derde rij van 7 kaarten van I t/m XXI, geeft dit treffend weer met de Toren, de kaart van De Onthechting. De kaart waarmee afstand wordt gedaan van oude systemen en patronen en vanwaar we over kunnen stappen naar de daaropvolgende 3e kaart uit de laatste rij van 7 kaarten van I t/m XXI, kaart nummer XVII, De Ster; de kaart die gaat over het teruggeven aan de aarde in plaats van het wegnemen. De Haagse psychiater en antroposoof, Cees van de Kroef, die mij de Tarot op deze manier heeft leren interpreteren, heeft me een keer op een hele mooie manier de betekenis van kaart nummer XXI uitgelegd. Zijn interpretatie was gebaseerd op zijn ervaring als zeezeiler.
‘Dat moment’ zei Cees, ‘waarop je midden op zee zit; het is nacht en het is bewolkt. Er is geen maan, je ziet geen sterren, geen horizon en geen grens tussen water en lucht. Op dat moment raak je gedesoriënteerd. Je weet niet meer waar je bent; je weet zelfs niet meer wie je bent en wat jouw rol is in de ondoordringbare leemte die kant noch wal raakt en waar je alleen door het feit dat je rechtop staat van weet wat onder en boven is. De zwaartekracht en je gezichtsveld lijken een spelletje met je te spelen. En dan, plotseling breekt er ergens een wolk open en zie je een ster. dat eerste straaltje licht, wat je in staat stelt om je te oriënteren. Eén kleine lichtbundel, waardoor je weer om je heen kan kijken en iets kan ontwaren van wat er gaande is.”
Dat is de fase waar de wereld, de mensheid nu inzit. Na de onthechting, na de val uit de ivoren toren van onze zogenaamde beschaving, schuiven nu voorzichtig de eerste wolken weg die hangen voor de ster. De ster die de mens in staat stelt datgene wat geleerd is van het leven toe te passen en terug te geven aan de wereld. De eerste stapjes op het pad naar een betere toekomst.
Ik moet dit geloven; ‘we’ moeten hierop vertrouwen, omdat het onze overtuigingen zijn die uiteindelijk de uitkomst bepalen van waar we in geloven. En de tekenen zijn daar. De wereld wordt wakker; de wereld zet haar eerste voorzichtige stapjes in het Aquarius tijdperk…
Ingrid Schippers, 20 Augustus 2018
Klik op de kaarten voor nog meer informatie over hun betekenis.
