Het is een tijdje stil geweest rondom mijn persoontje. Een nieuwe opdracht en studierichting hielden – en houden- me behoorlijk bezig in deze bijzondere tijden en brengen weer beweging in mijn eigen bewustwording.
Zo kwam er ook een blog op de website van de Academie voor Geesteswetenschappen terecht over mijn persoonlijke Dwarsligger 2.0. Daar hoort de 8 van Uitdagingen bij vond ik.
- ‘de 8′ omdat dit Getal staat voor het toevoegen van iets geheel eigens aan datgene wat er al is;
- ‘Uitdagingen’ omdat die staan voor de ontwikkeling van het Ik , de onzichtbare dirigent in ons, die feitelijk bepaald hoe het leven eruitziet.
Het thema gaat over hoe je bepaalde overtuigingen verwerft door je opvoeding of eigen levenservaringen. Tegelijkertijd gaat het over hoe alles altijd veranderlijk is en oude overtuigingen nieuwe uitdagingen kunnen gaan vormen om met jezelf aan de slag te gaan in het dagelijks leven.
Klik op de kaart wanneer je meer wilt lezen over de algemene betekenis van de kaart;
Klik op de link van de academie (zie boven) als je de blog – en nog veel meer interessants- daar wilt lezen
Óf scroll door naar…
De Dwarsligger 2.0
Jarenlang schilderde ik mijzelf in mijn autobiografische schrijverijen enigszins als slachtoffer af. Geboren als enig kind, kleinkind en nichtje in een intellectuele omgeving, zag ik mezelf als een soort overbelaste Atlas in de onderste punt van een omgekeerde piramide staan. Ik was een van nature spiritueel kind, dat niets anders wilde dan geaccepteerd worden door haar ouderen.
Mijn ‘probleem’ – zo durfde ik pas ongeveer rond mijn veertigste te bekennen – was dat ik een stemmetje binnenin me droeg dat regelmatig aangaf dat er meer was tussen hemel en aarde dan wetenschappelijk bewezen kon worden. Het maakte dat ik me in mijn keurige opvoeding heel vaak eenzaam voelde.
Pas onlangs kon ik, dankzij de inzichtelijke begeleiding van Ellen van Son en de steun van mijn medestudenten, voor het eerst formuleren wat mij had geholpen om toch redelijk ongeschonden uit deze innerlijke strijd te komen. Dan heb ik het over mijn recent hervonden sleuteltalent van ‘De Dwarsligger’.
In bibliotheken en de catacomben van mijn droomwereld gaan mijn dwarsligger en ik sinds mijn prille levensbegin op zoek naar wat ik intuïtief als een diepere waarheid ervaar. Daarbij vertel ik mezelf dat het eigenlijk wel gunstig was om zonder religie opgevoed te worden, omdat dat mij nu de vrijheid geeft een eigen weg te vinden binnen de spiritualiteit.
Na een korte incubatietijd van dit nieuwe zelfbeeld, ben ik inmiddels doorgegroeid naar Dwarsligger 2.0. Het is té gemakkelijk om alleen mijn afkomst de schuld te geven van mijn spirituele eenzaamheid. Er is een reden geweest waarom juist ik die geboortegrond ooit heb uitgekozen.
Een herinnering die in dat kader de laatste tijd veelvuldig bij me opkomt betreft een ontmoeting van zo’n 15 jaar geleden waarbij ik mezelf ‘bij toeval’, georganiseerd door een groep vriendinnen, op de behandeltafel van een chakralezeres terugvond.
“Je bent al in heel wat vorige levens spiritueel actief geweest,” zei ze tegen me, “maar elke keer wanneer je je kop boven het maaiveld uitstak werd die afgehakt.”
Die mededeling resoneerde enorm. Ik wilde een prachtig analytisch antwoord geven dat ze met een abrupt handgebaar tegenhield en toevoegde: “…en daarom heb je in dit leven besloten om onder de radar te blijven.” Voor het eerst in 45 jaar werd me toen duidelijk dat ik er medeverantwoordelijk voor ben, dat mijn spiritualiteit tot dan toe zorgvuldig onder de duim werd gehouden.
Tot op de dag van vandaag vind ik het lastig om mijn levensbestemming, datgene wat mijn leven zin geeft, te manifesteren. Ik vlucht regelmatig in lanterfanten en uitstelgedrag. Dat gezegd hebbend, ervaar ik ook hoe mijn gang door de Academie me in staat stelt de ui steeds weer een laagje verder te pellen. Het is zeker – net als de ongeplande sessie met de chakralezeres – geen toeval dat ik er terecht ben gekomen en via elke module op geheel eigen wijze weer een stukje verder kom. Nu op naar Dwarsligger 3.0!
