Een aantal jaar al, doe ik veel van mijn boodschappen bij de Firat in de Weimarstraat in Den Haag. Ze hebben daar heerlijke groenten, vaak biologisch, tegen een redelijke prijs en een hele goede slager die ook huisgemaakte kant en klaar hapjes verkoopt.
Wat ik ook zo fijn vindt aan deze supermarkt is dat het een familie bedrijf is waar hard gewerkt wordt en waar je als een gewaardeerde klant wordt verwelkomt. Dat doen ze ook nog eens met een goede dosis humor. Eén voorbeeld daarvan zal me altijd bijblijven.
Het is zo’n verhaal waardoor je gaat geloven dat er nog andere dingen in de wereld mogelijk zijn. Het speelde zich een paar geleden af . In die tijd reed ik in een oud Japans autotjes waarvan je kon zien dat ie aan z’n pensioen toe was. Ik had juist een uitermate lastig gesprek gehad bij een gemeentelijke instantie die bezig was me financieel de nek om te draaien als eigenaresse van mijn eenmanszaak; een gecompliceerd verhaal, gelardeerd met bureaucratie en harteloze regels. Ik kwam er zeer slechtgehumeurd vandaan, enigszins wanhopig zelfs. Wat ging ik doen om te overleven? Na het gesprek was ik huilend in mijn Japanse autootje richting huis gegaan. Halverwege de route kwam ik langs de Firat, waar mijn blik getrokken werd door een lege parkeerplek voor de deur. Luisterend naar een impuls zette ik mijn auto er neer en ging wat boodschappen doen. Omdat ik geen boodschappentas bij me had, stelde éen van de eigenaren voor mijn spullen in een kartonnen doos te doen en voor me naar de auto te dragen.
‘Sta je ver weg?’ vroeg hij, terwijl hij de doos met mijn boodschappen in zijn armen nam.
‘Daar’, wees ik naar de plek waar 3 auto’s, waaronder die van mij, geparkeerd stonden.
‘Deze?’ checkte hij, met zijn hoofd naar een nogal chique goed uitziende familie auto knikkend.
‘Die’ antwoordde ik, naar mijn trouwe middeleeuwse autootje wijzend.
‘Ahhh…’, riep de winkeleigenaar uit, ‘jij rijdt in een blauwe Mercedes!’
De man maakte die dag mijn dag. Hij zal het nooit weten tenzij hij deze blog leest, maar op een bepaalde manier keerde hij mijn leven om. Het laatste stuk naar huis reed ik met een glimlach op mijn gezicht; beseffend dat ik mezelf gelukkig mocht prijzen. Mijn financiële situatie mocht dan ver verwijderd zijn van wat ik ooit gewend was; maar ik begon te beseffen dat ik zo misschien wel beter af was. Ik was aan het leren dat er voor overleven meer nodig is dan alleen geld en dat het ook uitmaakt hoe je erin staat;hoe behulpzaam je bent; hoe vriendelijk en begripvol. Het was een wijze, heldere les voor me. Ik reed naar huis; kookte een lekkere maaltijd voor mijn kinderen en mij en voelde me dankbaar voor wat de dag gebracht had. Ik nam me ook voor dat de levenloze regelgeving van mijn overheid geen macht meer over mij en mijn volharding zou hebben en dat ik in plaats daarvan positiviteit in zou zetten voor mijn overlevingsstrijd. Je hebt soms van die mooie dagen…:)
Ingrid Schippers, 29-01-2018
Klik op de kaart voor meer achtergrondinformatie over de betekenis.
De engelstalige gesproken versie van deze blog, is te beluisteren via het Programme Archive van de Dutchbuzz podcasts, in dit geval gedateerd 29 January 2018.
Als live radioprogramma is ‘Dutchbuzz’ , het radio uur voor de internationale gemeenschap, elke dinsdag te beluisteren van 22.00 tot 23.00 op Den Haag FM.
