Soms kan een verhaal precies op het juiste moment je leven instappen.
Bij mij was dat het geval toen ik onlangs een boek aan het lezen was, kort nadat ik behoorlijk geschokt was door een bericht op Facebook, waarin iemand uit de lokale gemeenschap, de duizenden vluchtelingen die op zoek zijn naar een beter leven uit maakte voor ‘all bitches’.
Ik zie veel controverse op tv en in de kranten inzake de vluchtelingen stroom, maar wanneer zoiets als dit gezegd wordt door iemand uit je eigen thuishaven, dan komt het plotseling wel heel erg dicht bij.
De discussie ging verder over hoe zij (the bitches), alleen maar naar Nederland kwamen omdat ze hier gratis voedsel, een bed en een huis kregen.
Ook al snap ik dat de mensen die deze opmerkingen maken waarschijnlijk bang zijn en niet naar beide kanten van een situatie kijken, is het toch diep triest te noemen dat dit soort dingen gezegd worden.
Ik wil de mensen die dit bericht gepost hebben uitnodigen het volgende verhaal te lezen dat op mijn pad kwam:
Een man komt te overlijden en verlaat de aardse sferen.
Hij is behoorlijk nieuwsgierig, enigzins ongerust eigenlijk waar hij gaat uitkomen, in de hemel of in de hel.
Aangekomen bij de hemelpoort verwelkomt Petrus hem en leest de verontrusting op de man’s gezicht.
‘Wat heb je op je lever vriend’ vraagt Petrus
Stotterend vertelt de man dat hij niet weet waar hij zal eindigen.
‘O Maar dat maak jij helemaal zelf uit, wat jij wil’ zegt Petrus.
‘Bepaalt U dat dan niet?’ vraagt de man verrast, waarop Petrus glimlacht en zegt:
‘Kom, dan laat ik je het verschil zien, zodat je zelf kan beslissen wat je wil.’
Geïntrigeerd volgt de man Petrus naar een deur aan de linkerkant.
‘Ik laat je eerst de hel zien’ zegt Petrus en opent de deur
De man ziet een enorme hal, ingericht met grote lange houten tafels, bedekt met schalen heerlijk voedsel en karaffen met wijnen en open vuren om de zaal warm te houden.
Op het eerste gezicht lijkt het een zeer comfortabele plek om te vertoeven. Dan valt het de man echter op dat iedereen met een zuur gezicht aan tafel zit en hij ziet ook waarom; in plaats van messen en vorken naast hun borden, hebben de aanwezigen lange houten armen uitlopend in een mes aan de linkerhand en een vork aan te rechterhand. Ze kunnen deze armen niet buigen, dus kunnen ze ook geen voedsel naar hun mond brengen en blijft hen weinig anders over dan zich bij elkaar te beklagen over het feit dat ze geen gelegenheid krijgen een normaal leven na de dood te leiden.
Dan doet Petrus de deur dicht en wenkt de man hem te volgen naar een andere deur, aan de rechterkant, en opent deze.
‘Dit is de Hemel’ zegt Petrus.
Tot zijn verassing ziet de man exact hetzelfde tafreel als achter de andere deur. Lange houten tafels, vele heerlijke gerechten en open vuren om de ruimte lekker warm te houden en zelfs dezelfde lange houten onbuigzame armen met aan de éne kant een vork en aan de andere kant een mes. Het verschil is dat de mensen hier uitermate tevreden kijken en glimlachen naar elkaar.
Dan ziet de man waarom.
De mensen in de hemel helpen elkaar met het snijden van het voedsel op elkaars borden en gebruiken hun vorken om hun overbuurman te voeden.
“En” zegt Petrus, ‘Weet je al wat je wilt?’
Ingrid Schippers
September 28 2015
Deze blog is in het Engels opgenomen en uitgezonden als wekelijkse eindnoot voor het programma Dutchbuzz, op Den Haag FM elke dinsdag van 22.00 tot 23.00 en is te beluisteren via de podcast van 29 September 2015 bij : Dutchbuzz
